Biuletyn Zrównoważonych Energetycznie Gmin
Wydanie 1
Jesień 2010
Artykuły [1 PL]
Pięć nowych projektów z zakresu zrównoważonego rozwoju energetycznego gmin finansowanych z programu
Energy for Mayors pomaga Strukturom Wspierającym
ENESCOM – Tożsamość Energetyczna Gmin
come2CoM wymiana doświadczeń i budowanie kompetencji miast i gmin w zakresie wdrażania zrównoważonej
Promocja Porozumienia Burmistrzów
Växjö - „Najzieleńsze z miast” może osiągnąć jeszcze więcej
City_SEC wspiera zrównoważony rozwój energetyczny gmin
ENNEREG "Regiony 202020"
Regiony na rzecz zrównoważonego rozwoju
„Najzieleńsze z miast” może osiągnąć jeszcze więcej! Przykład udanego Planu Działań na rzecz Zrównoważonej Energii opracowanego przez miasto Växjö (Szwecja)
Autor: Katrin JULLIEN, come2CoM Project Coordinator (2010-11), Germany / Meike LÖHR, come2CoM Project Coordinator (2011-2012), Beratungs- und Service-Gesellschaft Umwelt mbH, Germany -
Tłumacz: Patrycja PŁONKA, Energy for Mayors, Stowarzyszenie Gmin Polska Sieć „Energie Cités”, Poland -
Istotą projektu come2CoM jest promocja Porozumienia Burmistrzów poprzez zaoferowanie pomocy w opracowaniu Planów Działań na rzecz Zrównoważonej Energii. W rozmowie z przedstawicielem projektu come2CoM Henrik Johansson, Kierownik ds. Środowiska w Växjö (Szwecja), objaśnia rolę planowania energetycznego w walce ze zmianami klimatu.
Växjö „Najzieleńsze z miast Europy”. Fotografia wykorzystania za zgodą Henrika Josephsona, Miasto Växjö
come2Com: W Växjö zrobiono już wiele, by ograniczyć emisję CO2. Dlaczego więc „Najzieleńsze z miast Europy” przystąpiło do Porozumienia Burmistrzów i – choć posiada już inne programy oszczędności energii - opracowało Plan Działań na rzecz Zrównoważonej Energii?
Henrik Johansson: Ideą inicjatywy pn. Porozumienie Burmistrzów jest pokazanie przez władze lokalne woli przekroczenia celów unijnej polityki klimatycznej. I choć Växjö udało się to już osiągnąć, pragniemy pokazać, że redukcja emisji o 20% to jeszcze za mało i że na szczeblu lokalnym można osiągnąć o wiele więcej. Jeżeli chodzi o SEAP, to uznaliśmy, że nie należy ciągle wymyślać nowych rzeczy. W 2007 roku w Växjö powołaliśmy lokalną komisję klimatyczną, aby dowiedzieć się, co należy zrobić, by osiągnąć lokalne cele. Końcowy raport z prac Komisji został przyjęty jako nasz SEAP. W przyszłym roku będziemy pracowali nad nowym programem energetycznym dla Växjö, który zastąpi aktualny SEAP.
come2Com: Uważa się, iż zaangażowanie różnych interesariuszy ma kluczowe znaczenie dla udanego wdrożenia SEAP. Jacy interesariusze zostali zaangażowani w prace nad waszym SEAP i w jaki sposób?
Henrik Johansson: Nasz SEAP był opracowywany dość długo i stanowi część programu zatytułowanego Växjö Miastem Wolnym od Paliw Kopalnych. Program ten został przyjęty w latach dziewięćdziesiątych, a czynnikiem decydującym o jego powodzeniu było zaangażowanie polityków, firm, władz, organizacji pozarządowych, uniwersytetu oraz mieszkańców miasta. Udało się to osiągnąć poprzez organizację seminariów, okrągłych stołów, itp. W skład lokalnej komisji klimatycznej weszli natomiast przedstawiciele urzędu miasta, zakładu energetycznego, Agencji Energetycznej Południowo-wschodniej Szwecji, uniwersytetu oraz lokalnych firm. Zorganizowano wiele spotkań, w czasie których eksperci dzielili się swoją wiedzą.
come2Com: Wygląda na to, że do 2050 roku Växjö zostanie Miastem Wolnym od Paliw Kopalnych. Trudno jednak będzie osiągnąć znaczącą redukcję emisji CO2 w sektorze transportu. Jakie działania i środki Växjö planuje wprowadzić w tym sektorze?
Henrik Johansson: W chwili obecnej celem Växjö jest stanie się Miastem Wolnym od Paliw Kopalnych do 2030 roku. Nie będzie to łatwe - 80% wszystkich emisji w Växjö pochodzi z transportu i maszyn przemysłowych, a reszta jest związana z sektorem energii. Jako że sektor energii ma charakter lokalny, stosunkowo łatwo było osiągnąć w nim dobre rezultaty. W przypadku transportu natomiast jesteśmy w dużym stopniu zależni od rozwiązań na szczeblu globalnym. Miasto nie może decydować za ludzi, jakich pojazdów lub paliw mają używać. Możemy jednak zachęcić ich do dobrych wyborów, na przykład wprowadzając ułatwienia dla komunikacji rowerowej. Począwszy od 2012 roku, rozpoczniemy też zbiórkę odpadów biodegradowalnych z gospodarstw domowych z zamiarem ich wykorzystania do produkcji biogazu, który z kolei wykorzystywany będzie jako paliwo w autobusach miejskich i prywatnych. To jednak pozwoli zredukować emisję CO2 na osobę jedynie o około 1-2%. Tak więc na poziomie lokalnym musimy skoncentrować się na zmianie postaw i zachowań. Liczymy też, że rząd i Unia Europejska pomogą nam wprowadzając odpowiednią legislację. Stanie się Miastem Wolnym od Paliw Kopalnych do 2030 roku to ambitny cel, jednakże już w ciągu najbliższych kilku lat sytuacja może gwałtownie się zmienić.